Nice review by Dick van der Heijde of the Dutch webzine Progwereld.
“Reset” is het derde volledige album van de Italiaanse band Ifsounds op het Melodic Revolution Records-Label. Er zijn weliswaar een paar eerdere albums verschenen maar op dat moment luistert de band nog naar de naam IF. Eigenlijk tellen deze dus niet mee, maar goed. Laten we het over “Reset” hebben. Dat de nieuwe plaat zo heet is niet zomaar. Alles is er namelijk anders. Belangrijke zaken als bezetting en stijl zijn flink onder handen genomen en ook het logo en de website hebben een nieuwe look. Als je de biografie van de band leest krijg je een enorm ‘de boer hij ploegt voort’-gevoel en dat wil je respecteren.
Voor mij is “Reset” de eerste kennismaking met Ifsounds en als ik dan hun vorige albums beluister denk ik dat een ieder blij mag zijn met deze veranderingen. Kort na het verschijnen van hun vorige album,” Red Apple”(2012), zien gitarist Dario Lestella en toetsenist Claudio Lapenna zich geconfronteerd met een exodus van bandleden waardoor de twee uiteindelijk als enigen overblijven. Tijdens de zoektocht naar nieuwe muzikanten maken Lestella en Lapenna van de mogelijkheid gebruik de stijl van de band drastisch te wijzigen. Zo komt de band hier met een mengeling van hardrock, psychedelica, blues en prog en daardoor is het geluid een stuk heftiger dan voorheen. Wat blijkt is dat niet alleen de gitaar een stuk robuuster klinkt, ook bas en drums zijn met veel meer energie neergezet. Verdwenen zijn de vrouwelijke vocalen die op de voorganger gedeeltelijk de leadzang vormen. In plaats daarvan horen we op “Reset” de rauwe bluesstem van Runal, de man die in het dagelijks leven Pierluca De Liberato heet. Hij past perfect bij de muziek en is het uithangbord voor de gedrevenheid die op dit album de ronde doet. De muziek klinkt bijna overal aanstekelijk en daar moet je van houden. Zeker als je gecharmeerd was van de jazzy sferen op “Red Apple” is het nu behoorlijk slikken.
De zwierige opener When I Was Born Again maakt direct duidelijk dat er hier met andere bijltjes gehakt wordt. Ook het instrumentale FR9364waar een funky ondergrond zorg draagt voor uitbundig gitaarspel, drukt je met je neus op de feiten. Het is net als het tweezijdige 40-14 dat in het begin wat weg heeft van Deep Purple en aan het eind wat van Pink Floyd, maar het is niet te vergelijken met hoe het was. De proggy elementen van deze cd komen, zij het mondjesmaat, naar voren in de melodieën, de structuur van de nummers en de arrangementen. We moeten het grotendeels doen met de akoestische gitaar van het organische folkliedje Laura, de synthesizer in Run Away en de Pink Floyd- achtige sfeer van het titelnummer Reset. Echt stuiteren gaan we hier niet van.
De kracht van dit album zit hem in het enthousiasme. Het is lang niet overal strak en de samenzang wil in z’n aanstekelijkheid ook nog weleens een steekje laten vallen qua zuiverheid. Dat het album hierdoor de allure heeft van een debuut, het zij zo. Je zou dan ook kunnen zeggen dat het resetten wel heel drastisch heeft uitgepakt.